Αληθινή εξομολόγηση: «Την γυpνάω μπpouμυτα πάνω στο τραπέζι και…»

Ήταν μεσημέρι, η ώρα που όλοι φεύγουν από τη δουλειά τους, τη σχολή τους, τον καφέ τους για να πάνε σπίτι τους να ηρεμήσουν και να ξεκουραστούν. Έτσι πίστευα ότι θα έκανα κι εγώ, ενώ περίμενα υπομονετικά το αστικό λεωφορείο που θα με πήγαινε στο σπίτι.

Δεν ήξερα όμως την έκπληξη που μου επιφύλασσε η μοίρα εκείνο το ευλογημένο μεσημέρι! Το λεωφορείο έφτασε, λίγο σπρώξιμο στην πόρτα, ο κόσμος πολύς, να χτυπήσουμε το εισιτήριο και να βρούμε ένα σημείο να σταθούμε μέχρι να περάσουν τα 40 λεπτά της διαδρομής.

Χτυπάω το εισιτήριο (κγγχχ!) και στέκομαι πίσω......

loading...

Περισσότερα

Loading...